Dlatego niebo jest tak piękne, strojne,

gdy po błękicie płyną chmur szeregi;

a drzewa stoją tak ciche, dostojne,

kiedy są nagie, albo też zielone:

by Twoje serce, aż po same brzegi,

radością było wypełnione.

Dlatego przyjdzie wiosna tego roku,

w gałęziach kwilić będą ptasie legi,

znajome brzozy, białe, pełne soku,

do twoich okien wyciągną ramiona

-by Twoje serce, aż po same brzegi,

miłością było wypełnione.

Nadejdzie także lato jasne, złote,

przepędzi żale i smutek złowrogi,

słońca promienie, koronkowym ściegiem,

pokryją wszystko złe i niespełnione:

-by Twoje serce, aż po same brzegi,

spokojem było wypełnione.

A  jesień,  co swe siwe włosy,  po  polach  na  kształt  mgły  roztacza,

ukoi  wreszcie  Twoje  serce,które  po  stracie  rozpacza.